سرگرمی های پنجره مجازی

شادم كه در شرار تو می سوزم

شادم كه در خیال تو می گریم

شادم كه بعد وصل تو باز اینسان

در عشق بی زوال تو می گریم
                                                              پنداشتی كه چون ز تو بگسستم

                                                              دیگر مرا خیال تو در سر نیست

                                                              اما چه گویمت كه جز این آتش

                                                              بر جان من شراره دیگر نیست

شب ها چو در كناره نخلستان

كارون ز رنج خود به خروش آید

فریادهای حسرت من گوئی

از موج های خسته به گوش آید

                                                             شب لحظه ای بساحل او بنشین

                                                             تا رنج آشكار مرا بینی

                                                             شب لحظه ای به سایه خود بنگر

                                                             تا روح بی قرار مرا بینی
من با لبان سرد نسیم صبح

سر می كنم ترانه برای تو

من آن ستاره ام كه درخشانم

هر شب در آسمان سرای تو

                                                           غم نیست گر كشیده حصاری سخت

                                                             بین من و تو پیكر صحراها

من آن كبوترم كه به تنهائی

پر می كشم به پهنه دریاها

                                                             شادم كه همچو شاخه خشكی باز

                                                             در شعله های قهر تو می سوزم

                                                             گوئی هنوز آن تن تبدارم

                                                             كز آفتاب شهر تو می سوزم
در دل چگونه یاد تو می میرد

یاد تو یاد عشق نخستین است

یاد تو آن خزان دل انگیزیست

كاو را هزار جلوه رنگین است

                                                            بگذار زاهدان سیه دامن

                                                            رسوا ز كوی و انجمنم خوانند

                                                            نام مرا به ننگ بیالایند

                                                            اینان كه آفریده شیطانند

اما من آن شكوفه اندوهم

كز شاخه های یاد تو می رویم

شب ها ترا بگوشه تنهائی

در یاد آشنای تو می جویم

فروغ فرخزاد ،،، دیوار

نظرات شما عزیزان: